Assamese Novel Part 40 Daini : Assamese Free EBooks Download

From Part 39 

আঙুঠিৰ বান্ধোনৰ পৰা মুক্ত হৈ আন ছোৱালীবোৰৰ আত্মাই পাৰ হৈ যোৱাৰ লগে লগে মাৰ্গাৰেট পিছ পৰি ৰয়। উদ্দেশ্যও একেই। জীৱিত জগতলৈ উভতি অহাৰ ইচ্ছা। কিন্তু তেওঁ প্ৰিষ্টৰ দৰে পুনৰ জনমৰ বাবে নিজৰ শৰীৰটোক মমি কৰা নাছিল। ৰাখিবলৈও একো সুযোগো নাছিল। তেওঁৰ অজ্ঞাতেই কুঁৱাৰ তলত পচি গৈছিল তেওঁৰ শৰীৰটো। কুঁৱাৰ পচা দুৰ্গন্ধটো আকৌ মোৰ মনত পৰি গল। ...

নিজৰ শৰীৰলৈ ঘূৰি অহাৰ সুযোগ হেৰুৱাইও তেও ভাঙি নপৰিলে। জীৱনকালত তাই আছিল এগৰাকী উচ্চ শ্ৰেণীৰ যাদুকৰনী। মৃত্যুৰ পাছতো তেওঁৰ ক্ষমতা একেবাৰেই কমি যোৱা নাছিল। সেই শক্তিক ব্যৱহাৰ কৰি আন কাৰোবাৰ শৰীৰলৈ ঘূৰি আহিব বিচাৰিছিল। মোৰ শৰীৰলৈ। আঙুঠিটো পিন্ধি থকা বাবে তেও মোৰ পিছে পিছে ঘূৰি ফুৰি আছে.... অদৃশ্য ছাঁৰ দৰে। 

আঙুঠিৰ সহায়ত আবদ্ধ আত্মাৰ পুনৰুত্থানৰ বাবে কিতাপখনত কিমান চৰ্ত দিয়া হৈছে। মাৰ্গাৰেটে আৰম্ভণিৰে পৰাই এই চৰ্তবোৰ মানি আহিছিল। 

প্ৰথম চৰ্তটো হ’ল বাহ্যিক বা অভ্যন্তৰীণ ক্ষত নোহোৱা মৃতদেহ। 

২য় চৰ্ত, যিটো আঙুঠি পিন্ধি থকাৰ সময়ত আত্মাই মৃত্যুবৰণ কৰিছিল, সেই আঙুঠিটো মৃতদেহটোৱে পিন্ধিব থাকিব লাগিব। 

এতিয়ালৈকে মই কেৱল মাৰ্গাৰেটৰ পৰিচয়হে জানিব পাৰিছো। কিন্তু তেওঁৰ অদ্ভুত আচৰণৰ কাৰণ মোৰ অজ্ঞাত হৈয়েই থাকিল। কিন্তু এই দুটা চৰ্তই মোৰ আগত তেওঁৰ আচৰণৰ ৰহস্য উদঙাই দিলে। 

ওপৰৰ চৰ্ত অনুসৰি মই তেওঁৰ উপযুক্ত টাৰ্গেট। মোৰ এটা সুস্থ শৰীৰ আছে, একে সময়তে আঙুঠিটো মধ্যমা আঙুলিত পিন্ধিছো। সেয়ে মোক বাছি লৈছে। মোৰ শৰীৰটোক লৈ ঘূৰি আহিব খোজে। 

সেই চিমেট্ৰিৰ পৰা মাৰ্গাৰেটে মোৰ পিছে পিছে আহিছিল। প্ৰথমতে তেওঁ মোক কেৱল প্ৰথম চৰ্তটো পূৰণ কৰিবলৈহে সহায় কৰিছিল। সেইদিনা গীৰ্জাৰ পৰা উভতি অহাৰ পথত ইগনিচন নোহোৱাকৈ গাড়ীখন ষ্টাৰ্ট হৈ গ’ল। গাড়ীখন যদি ষ্টাৰ্ট নহ’লহেঁতেন তেন্তে হয়তো মোক সেই চুৰী লৈ থকা কিশোৰ মটৰ চাইকেল আৰোহী কেইজনে ধৰিলেহেঁতেন। পিছত সিহঁতে মোক ছুৰীৰে আঘাত কৰাৰ সম্ভাৱনা আছিল, যিয়ে মোৰ শৰীৰটোক মাৰ্গাৰেটৰ উভতি অহাৰ বাবে অযোগ্য কৰি তুলিব। তাৰ পিছত গাড়ী চলাই থাকোঁতে টোপনি অহাত তেওঁ গাড়ীখন নিয়ন্ত্ৰণ কৰি মোক কটেজলৈ লৈ গ’ল। ই মোৰ শৰীৰটোক আকস্মিকভাৱে হোৱা আঘাতৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলে আৰু ফিট কৰি ৰাখিলে। সেইবাবেই গাড়ীৰ ডেচব’ৰ্ডৰ আইনাখনত তেওঁক দেখা পাইছিলোঁ। 

কিন্তু কটেজলৈ উভতি আহি পোৱাৰ পিছত তেও মোক হত্যা কৰিব বিচাৰিলে। এনেদৰে যাতে মোৰ শৰীৰত আঘাত পোৱাৰ পৰিমাণ কম হয়। কিন্তু সেইদিনা ৰাতিপুৱা মণিকা আহি পৰিকল্পনা ধ্বংস কৰি পেলায়। মনিকা আহি পোৱাৰ লগে লগে মাৰ্গাৰেটে সাময়িকভাৱে নিজৰ পৰিকল্পনা স্থগিত ৰাখে। কটেজত অকলে মোক মাৰি পেলাব বিচাৰিছিল। কিন্তু মনিকা মূল বাধা হৈ পৰে। মোক মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে হয়তো মনিকাই মোৰ সহায়ত আহিব পাৰিব বুলি ভাবি মনিকাক ভয় খুৱাবলৈ ধৰিলে। যাতে মনিকা কটেজৰ পৰা ওলাই যায়। প্ৰথম দিনাই লাইব্ৰেৰীত আবদ্ধ কৰি ৰখাটো এটা স্পষ্ট সতৰ্কবাণী আছিল। কিন্তু মই মনিকাক লাইব্ৰেৰীৰ দুৱাৰখনৰ কথা মিছা কৈ পতিয়ন নিয়ালোঁ আৰু তাই থাকি গ’ল। এইদৰেই মণিকা এই বিপদৰ মাজত সোমাই পৰিল। 

কিন্তু এটা কথা মোৰ বাবে এতিয়াও স্পষ্ট হোৱা নাই। এই ঘটনাৰ পিছত মণিকাই সেইদিনা অফিচলৈ যোৱাৰ পৰিৱৰ্তে কটেজত অকলে থাকিবলৈ সিদ্ধান্ত ল’লে। কটেজত তাইক অকলে এৰি মই অফিচলৈ গলো। স্বাভাৱিকতে মোৰ লগত মাৰ্গাৰেটো আহিছিল। কিন্তু মই অফিচত থাকোঁতে মনিকাই মোক ফোন কৰি সোনকালে আহিবলৈ অনুৰোধ কৰিলে। কটেজত সমস্যা হৈছে। মোৰ লগত মাৰ্গাৰেটো আছিল। মই যদি অফিচত আছো তেন্তে তেৱোঁ অফিচত থাকিব লাগে। আনহাতে এলেচক আঙুঠিটোৰ পৰা মুক্ত কৰাত তাইতো গুছি গল। কিন্তু মোৰ আৰু মাৰ্গাৰেটৰ অনুপস্থিতিত সেইদিনা কটেজত কোনে অশান্তিৰ সৃষ্টি কৰিছিল? কোনে মনিকাক ভয় খুৱাইছিল? তেন্তে কটেজত তৃতীয় অশৰিৰী এটা আবিৰ্ভাব হল নেকি? কিন্তু কোন এই তৃতীয় ব্যক্তি? 

অৱশ্যে সেই হিচাপটো পিছত মিলাব পাৰিম। তাৰ পিছত ষ্টাৰে মোক অফিচৰ পৰা গ্ৰেপ্তাৰ কৰি তেওঁলোকৰ চেফ হাউচলৈ লৈ গ’ল। তাত সোধা-পোছাৰ সময়ত এজন ষ্টাৰে মোক মৃত্যুদণ্ডৰ ভাবুকি দিলে। মাৰ্গাৰেটে ভাবিলে যে কথাটো সঁচা। তেওঁ ভাবিছিল যে যদি মই সাক্ষ্য নিদিও তেন্তে হয়তো মোক সঁচাকৈয়ে ফাঁচী দিব। যাৰ ফলত মোৰ ডিঙি ভাঙি শৰীৰটো মাৰ্গাৰেটে ব্যৱহাৰ কৰিব নোৱাৰা কৰি পেলাব পাৰে। গতিকে যেতিয়া মই জেৰা কক্ষত টোপনি গ’লোঁ, তেতিয়া তেওঁ মোৰ আঙুঠিযুক্ত হাতখনত নিজৰ প্ৰভাৱ পেলাইছিল, মোৰ অজ্ঞাতে সাক্ষ্য লিখি থৈছিল। বুধবাৰে সন্ধিয়া মই গীৰ্জাৰ চাদত শুইছিলো, কিন্তু মাৰ্গাৰেটে শুৱা নাছিল। প্ৰিষ্টৰ কবৰৰ পৰা তেওঁ দেখিলে যে আক্ৰমণকাৰীয়ে গীৰ্জাৰ কাষৰ অট্টালিকাটোত প্ৰৱেশ কৰিছে। আৰু সেই ঘটনাৰ প্ৰমাণ তেওঁ লিখি দিলে। ফলত ষ্টাৰসকলে সন্তুষ্ট হৈ মোক মুকলি কৰি দিলে আৰু মই কটেজলৈ উভতি আহিলোঁ। মোৰ লগত মাৰ্গাৰেটো উভতি আহিল। 

ইতিমধ্যে মনিকা হয়তো কৌতূহলৰ বাবে পুনৰ পুথিভঁৰালত সোমাইছিল। তাত ভুলবশতঃ মাৰ্গাৰেটৰ কিতাপখন পাই তেওঁ পঢ়িবলৈ আৰম্ভ কৰে। কটেজলৈ উভতি আহি মাৰ্গাৰেটে কথাটোৰ বিষয়ে অৱগত হৈ পৰিল। মাৰ্গাৰেটে তাইক কিতাপখন পঢ়িবলৈ দিব নিবিচাৰিলে, কাৰণ ইয়াৰ দ্বাৰা তাইৰ অভিসন্ধিৰ কথা মনিকাই গম পাব। কটেজৰ বিভিন্ন কোঠাত মনিকাক বিচাৰি থাকোঁতে তেও লাইব্ৰেৰীত মনিকাক ভয় দেখুৱালে। ভয় খাই মণিকাৰ অজ্ঞান হৈ পৰে আৰু জ্বৰ হয়। কিন্তু তথাপিও মনিকাক কটেজ এৰি যোৱা নাই বুলি দেখি মাৰ্গাৰেটে বাধ্যতামূলকভাৱে তাইৰ ক্ষতি কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। 

Part 41