Daini Part 12 ডাইনী Assamese Story Books Online Free
মোৰ দেহতো তেতিয়াও দুলি আছে আৰু গলটো বেঁকা হৈ আছে। ঠিক সপোনত দেখা এলেচৰ লাচটোৰ দৰে…মুৰটো বহুত পাতল যেন লাগিছে। নিজৰ দেহৰ পিনে চালো, দেহতো নিথৰ হৈ ৰৈছে। অলপ আগেয়ে গাৰ পৰা কাপোৰ খনো খহি পৰিছে। অজস্ৰ মানুহৰ মাজত মোৰ দেহতো নগ্ন হৈ দুলি আছে। ছি: ছি: । কি লাজ। তলত জমা হোৱা মানুহৰ কিছুমানে মোৰ পিনে চাই হাঁহিছে। কিছুমানে বুকুত ক্ৰছ আকিছে। তাৰ পিছত মানুহবোৰ এটা দুটাকে গুছি যাবলৈ ধৰিছে। অলপ সময় পিছত চাবুকৱালাটোৱে মোৰ দেহতো টানি টানি চাদলৈ তুলি আনিলে। তাৰ পিছত দেহটো এখন কলা কাপোৰেৰে ঢাকি দিলে। মই সকলো দেখিছিলো। বুজি পাইছো মই জীৱন্ত জগতৰ পৰা বহুত দুৰলৈ গুছি গৈছো। ময়ো এলেচৰ দৰে এটা অশৰীৰী।
সিহঁতে মোৰ দেহটো কাপোৰেৰে বান্ধি তললৈ লৈ গ’ল। ময়ো গলো তেওঁলোকৰ পিছে পিছে। খোজকাঢ়ি নহয়। বতাহত ভাহি ভাহি। কটেজটোৰ লাইব্ৰেৰীৰ টেবুলত মোক শুৱাই দিলে। তাৰপিছত মোৰ দেহটো সকলোৱে বেঢ়ি ধৰি মন্ত্ৰ পঢ়িবলৈ ধৰিলে। বহুত আচৰিত সিহঁতৰ অনুষ্ঠান। যেতিয়া সিহঁত ব্যস্ত আছিল মোৰ লাইব্ৰেৰীটো ঘূৰি ঘূৰি চাবলৈ মন গল। লাইব্ৰেৰীটো একেদৰে আছে। কিন্তু ওপৰৰ ফালে কিতাপৰ সংখ্যা কম। সিহঁতে মোৰ কিতাপ ধংস কৰিছে নেকি? অলপ সময় পিছত কাম শেষ হল।
মোৰ দেহতো লাইব্ৰেৰীটোৰ পৰা নি বেডৰুমত থলেগৈ। সিহঁতে বেডৰুমটোও ৰাতিৰ ভিতৰতে সলনি কৰি দিছে। যোৱাবাৰ শীতত কিনা লাইটটোৰ সলনি কৰি মম জ্বলাইছে। ৰুমৰ সিটোমুৰৰ পৰা প্ৰিষ্টে সোমাই আহি মোৰ গাত holly water ছটিয়াই দিছে। চয়তানজনৰ আজিৰ পোছাক জোৰ অদ্ভুত। মুৰত কলা অলংকাৰ খোদিত বেল্ট, গাত নোমাল ৰঙা কাপোৰ। কিছুসময় পিছত সি মোক নি বিছনাত শুৱাই দিলে। যিসকলে মোক লৈ আহিছিল এজন এজন কৈ গুছি গল। বেডৰুমত থাকিলো মাত্ৰ প্ৰিষ্ট আৰু মই। বুজি পালো এলেচৰ ডায়েৰীখনৰ কথাবোৰ সঁচা হবলৈ ধৰিছে। সি মোৰ দেহটোৰ ওপৰত উঠিল। উঠক। মই আৰু সেইটো দেহত নাই। মই জাগতিক দেহৰ পৰা মুক্ত।
প্ৰিষ্টে বিছনাত উঠি নিজৰ গাৰ কাপোৰ খুলিবলৈ লাগিল। মই আৰু এইবোৰ সহ্য কৰিবলৈ নোৱাৰা হলো। তাক মোৰ মৃতদেহটোক ভোগ কৰাৰ মুক্ত স্বাধীনতা দি মই বেডৰুমৰ পৰা লাইব্ৰেৰীলৈ গুচি আহিলো। মই মাত্ৰ চাবলৈ বিছাৰিছিলো লাইব্ৰেৰীত এলেচৰ ডায়েৰীখন আছেনে নাই। সিহঁতে সম্ভব সেইখন লৈ গৈছে। । যি ভাবিছিলো সেয়াই হল। । নাই। কাষৰ বেডৰুমৰ পৰা প্ৰিষ্টৰ যৌন সুখৰ গেঙনি শুনা গৈছে। কি বিকৃত মস্তিষ্কৰ এই মানুহটো! এনে লাগিল সি স্ৰষ্টাৰ সৃষ্টি জগতৰ বাহিৰৰ, এটা চয়তানৰ সৃষ্টি। কিম্বা নিজেই এটা ছদ্মবেশী চয়তান। লাইব্ৰেৰীত আৰু কাম নাই। এনেদৰে ঘৰত নাথাকি বাহিৰটো চাবলৈ মন গল। বাহিৰত ঘোপমৰা আন্ধাৰ। তাতকৈও আন্ধাৰ মোৰ কটেজৰ পোহৰাব খোজা ভিতৰচোৱা। । এক প্ৰাগঐতিহাসিক অন্ধকাৰ যাক হাজাৰটা চাকি জ্বলাইও দুৰ কৰিব নোৱাৰি। বতাহত ভাহি ভাহি কটেজৰ পৰা দুৰলৈ আহিলো। কটেজৰ পৰা মই বহু দুৰলৈ যাবলৈ মন, নৰকৰ পৰা মুক্ত পৃথিৱীলৈ। কিন্তু দেখিলো কিছু লোকে এঠাইত কাঠ জমা কৰি এটা উচ্চ দম তৈয়াৰ কৰিছে। মই ৰৈ ৰৈ সিহঁতক চাবলৈ ধৰিলো। এবাৰ পিছলৈ চাই দেখিলো চাৰিজন মানুহে মোৰ দেহটো এখন সাঙীত কটেজৰ পৰা বাহিৰলৈ দাঙি আনি আছে। যি কি নহওক। মোৰ সেই দেহটোও সেই অভিশপ্ত কটেজৰ পৰা বাহিৰ হৈছে। ৰাতিৰ মৃদু বতাহত মোৰ দেহৰ চুলি বোৰ উৰিবলৈ লৈছিল। হঠাতে নিজক সুন্দৰ যেন লাগিল। ভগবানক ধন্যবাদ। তেওঁ মোক এনে এটা ৰোগমুক্ত সুন্দৰ দেহ কিছুদিন বাচি থাকিবলৈ দিছিল। খুব ইচ্ছা হৈছিল এবাৰ আকৌ সেই দেহলৈ উভতি যাবলৈ। কিন্তু আমি জানো সেয়া আৰু সম্ভব নহয়। মই সেয়া এৰি ওলাই আহিলো চিৰকালৰ বাবে। সিহঁতে সাঙীখন সহ মোৰ দেহটো কাঠৰ ওপৰত তুলি দিলে। বুজিলো এতিয়া মোৰ দেহটোক পুৰি পেলাব। সিহঁতৰ মাজৰ এজন নেতা যেন মানুহে বুকুত ক্ৰছ আকি এডাল জুই জ্বলি থকা কাঠ, খৰিৰ দমটোৰ ওপৰত পেলাই দিলে। তাকে দেখি বাকীবোৰেও এডাল এডালকৈ জ্বলাবলৈ ধৰিলে। দাউদাউকৈ জ্বলি উঠিল। নিজৰ দেহটো চকুৰ আগত এনেকৈ জ্বলাত মই হাহাকাৰ কৰি উঠিলো দাউদাউ জুইৰ শিখাই ৰাতিৰ আন্ধাৰ আঁতৰাই এক উজ্জ্বল পোহৰ হৈ বাঢ়ি আহিল। মোৰ চকু চাট মাৰি ধৰিলে। পোহৰখিনি কিছু অনুজ্বল হৈ কমি আহিল। মই নিজক সেই বেচমেণ্টৰ বন্দীশালাত আবিষ্কাৰ কৰিলো। অশৰীৰী নহয়। একদম জীৱন্ত মই। দিনৰ পোহৰে চিৰিৰ দৰ্জাৰে সোমাই অন্ধকাৰক আঁতৰ কৰি দিছে। । হে ঈশ্বৰ! ইমান সময় তেন্তে মই দুঃস্বপ্ন এটাহে দেখি আছিলো। এই স্বপ্নত পোহৰেই তাৰ শেষ পৰিণতি মোৰ চকুত স্পষ্ট হৈ পৰিছে। ছোৱালীজনীৰ প্ৰতি সচাকৈ মায়া জাগিল। মই থিয় দিলো, চেলৰ দৰ্জাখন খোলাই আছে। মোৰ টাৱেলখন মোৰ কাষতে পৰি আছে। সেইখন বুটলি লৈ মোৰ দেহত মেৰিয়াই ললো। ভয় ভয় খোজে মই ওলাই আহিলো সেই ভয়ংকৰ বন্দীশালৰ পৰা।
(আগলৈ)
স্বপ্ননীল আকাশ
(ভাবানুবাদ)
CLICK HERE TO READ PART 13