Assamese Story Books Daini Part 5 Assamese Novel
সিদিনা অফিচত একোতে মন দিব নোৱাৰিলো। টোপনিৰ হেঁচাত টেবুলত মুৰটো থৈয়েই শুই পৰিলো। কপাল ভাল আছিল, মইয়েই এক্সিকিউটিভ অফিচাৰ। মোৰ ওপৰত কোনো নাই। মোৰ কোনোবা বচ থকা হ'লে এতিয়ালৈ মোক গালি পাৰি অফিচৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিলেহেতেন। আজি দিনটো স্বাভাবিকতকৈ বেছি দীঘলীয়া যেন লাগিছে। অফিচো যেন শেষ হবলৈ খোজা নাই। অবশেষত পাঁচটা বজাত অফিচৰ পৰা ঘৰলৈ আহিলো.। কাপোৰ সলাই গা ধুবলৈ বাথৰুমত সোমালো। আইনাত চকু দিয়েই দেখা পালো এলেচে মোৰ পিনে অপলক দৃষ্টিৰে চাই আছে। এইবাৰ মোৰ ভয় নালাগিল। বৰং দুষ্টৰ দৰে মই চকু টিপিয়াই দিলো। তাই মৃদু্ হাঁহি মাৰি মুৰ দুপিয়ালে। তাইক পানী ছটিয়াই দিবলৈ মন কৰি হাতত পানী লৈ আইনালৈ ছটিয়াই দিলো। কিন্তু তেতিয়ালৈ এলেচ আইনাৰ পৰা আঁতৰি গল। গা ধুই ডিনাৰৰ বাবে খোৱা টেবুলত বহিলো। এখন প্লেটত মোৰ বাবে আনখনত এলেচৰ বাবে আহাৰ সাজু কৰিলো। জানো তাইক এতিয়া আহাৰৰ প্ৰয়োজন নহয়। কিন্তু তাইক খাবলৈ দিবলৈ মোৰ বিবেকে কলে.। খোৱাৰ শেষত লাইব্ৰেৰীলৈ গুচি আহিলো। এলেচৰ ডায়েৰীখন মই পঢ়াৰ বাবেই প্ৰস্তত হৈছে। পলম নকৰি মই পঢ়িবলৈ আৰম্ভ কৰিলো।
” দুটা দিন একো লিখিব পৰা নাই। প্ৰচণ্ড জ্বৰ হৈছিল মোৰ...। শৰীৰটোৱে কষ্টবোৰ সহ্য কৰিব নোৱাৰা হৈছে। আধা নিদ্ৰাত পাৰ কৰিছো দিনটো। আজি যেতিয়া অলপ হুচ আহিল তেতিয়া দেখিলো মাৰ্টিনী মোক কাপোৰ পাৰি দি নিজে নগ্ন হৈ মোৰ মুৰৰ কাষত বহি আছে। মোক চকু মেলা দেখি তাই হাঁহি সুপ্ৰভাত বুলি কলে। তাই কলে “জ্বৰৰ দেহাৰে নগ্ন হৈ থকা উচিত নহয়। সেয়ে মই মোৰ কাপোৰবোৰো তোমাক দি দিছো। আৰু মই জানো তুমি মোক কাপোৰবিহীনভাবে বেছি ভালপোৱা।” তাইৰ কথা শুনি চকুপানী নিগৰি আহিল। এখন কাপোৰ আমি দুজনে ভাগ কৰি পিন্ধিছো। তাই মোৰ বাবে এইহেন শীততো গোটেই ৰাতি নগ্ন হৈয়েই কটাইছে। হায় ঈশ্বৰ তোমাৰ সৃষ্টিৰ কি অপাৰ মহিমা। মাৰ্টিনীৰ হৃদয়ত যিমান ভালপোৱা দিছা তাৰ অলপ যদি প্ৰিষ্টৰ হৃদয়ত দিলাহেতেন আমাৰ ইমান কষ্ট নহলহেঁতেন। বিছনা পৰা উঠি গৈ মাৰ্টিনীক সাবটি ধৰিলো। তাই মোৰ শেষ আশ্ৰয়। মোৰ বাবে দেবী। তাইৰ সান্নিধ্যত মোৰ নৰকখনো স্বৰ্গ হৈ পৰিছে। মিলনৰ শেষত আমি দুয়ো শুই পৰিলো। হঠাৎ অনুভৱ কৰিলো মাৰ্টিনী মোক শুৱাই থৈ দুৰলৈ গুচি গৈছে।
চকু মেলি দেখিলো তাই আঁঠুকাঢ়ি হাউলি চেলৰ এটা কোণত বমি কৰিবলৈ ধৰিছে। বুজিলো তাই অন্তঃসত্ত্বা। প্ৰিষ্টৰ সন্তান তাইৰ গভৰ্ত। মোৰো একেই পৰিণতি হব। মই নিজৰ পেটত হাত বুলালো। এটাই আশা মোৰ, মোক এইবোৰৰ পৰা মুক্ত কৰি স্ৰষ্টাৰ ওচৰলৈ লৈ যাওক।
মাৰ্টিনী উঠি আহি মোৰ কাষত শুই গভীৰ মমতা ৰখা কণ্ঠেৰে কলে, “কোনোৱে যদি মোক সোধে বাচ্ছাটো কাৰ মই তোমাৰ বুলি দেখুৱাই দিম। মোৰ বাচ্ছাটোৰ দেউতা হবানে?” মই তাইৰ গালত হেচুকি কলো, যদি তুমি মোৰ সৈতে বিয়া হৈ মিছেচ এলেচ হোৱা তেতিয়া পাৰিম। মোৰ উত্তৰ শুনি তাই হাঁহিবলৈ ধৰিলে। ময়ো প্ৰাণ খুলি হাঁহিলো। এই বাহ্যিক হাঁহি ঠাট্টাৰ আৰত প্ৰকৃত সত্যটো আমি দুয়োজনেই জানো। নিতান্ত ভাগ্যগুণত যদি আমি ইয়াৰ পৰা বাহিৰ হবলৈও পাৰো তথাপিও মই তাইক বিয়া কৰিব নোৱাৰিম। ইজনে সিজনক যিমানেই ভাল নাপাওঁ কিয়, এইবোৰ অসম্ভব। “
মনে মনে ভাবিলো এলেচ যদি এতিয়াও বাচি থাকিলহেঁতেন কিমান যে আনন্দ লাগিলহেঁতেন। আজিকালি সমকামী বিবাহ বৈধ হৈছে। ইচ ময়ো যদি এলেচ মাৰ্টিনীৰ বিয়াত উপস্থিত থাকিলোহেতেন। এইবোৰ ভাবি ভাবি মই পিছৰ পৃষ্ঠা পঢ়িবলৈ ললো।
,
” মোৰ হৃদয় আজি ভাঙি টুকুৰা টুকুৰ হৈছে। মই এতিয়াও বিশ্বাস কৰিবলৈ পৰা নাই যে মাৰ্টিনী আৰু নাই। আৰু কেতিয়াও মোক ভাল নাপায়। তাইৰ নিষ্পাপ চেহেৰাটো আৰু কেতিয়াও মই দেখা নাপাওঁ। তাইৰ মৰমৰ চুমা যি মোৰ শত নিৰ্যাতনৰ নিষ্পেষণক মুহূৰ্ততে পাহৰাই পেলাইছিল সেয়া আজি অতীত । তাইৰ যাদুকৰী হাতৰ পৰশ যি মোক নিমিষতে সুখী কৰি দিছিল সেই হাত আজি নিঠৰ হৈ পৰি আছে। আজি ৰক্ষী এজনে আহি কৈছে মাৰ্টিনীৰ মৃত্যুদণ্ড হেনো নিৰ্ধাৰিত হৈছে। কিছুসময়ৰ পিছত সূৰ্যোদয় হলেই তাইক ফাচিকাঠত ওলোমোৱা হব। তাই নিৰ্লিপ্ত কণ্ঠত প্ৰশ্ন কৰিলে মোৰ দেহটোৰ কি হব? এজন ৰক্ষী উত্তৰ দিলে প্ৰিষ্টে তোমাৰ দেহক তিনি ৰাতি শুদ্ধিকৰণৰ শেষত জুইত জ্বলাই দিব। এই গীৰ্জাৰ নিয়ম অনুসৰি সকলো ডাইনীক এই নিয়মেৰে সমাহিত কৰা হয়। কথা শুনি মাৰ্টিনী সৰু বাচ্ছাৰ দৰে কান্দি কান্দি কবলৈ ধৰিলে. “মোক বচোৱা এলেচ। পাষণ্ডটোৱে শুদ্ধিকৰণৰ নামত মোৰ মৃতদেহৰ সৈতেও সংগম কৰিব. ইশ্বৰৰ কৃপাত মোক বচোৱা। ।” মই মন স্থিৰ কৰি পেলাইছিলো। মই বাচি থকালৈকে তাইক কোনোৱে লৈ যাব নোৱাৰে। মনে মনে প্ৰাৰ্থনা কৰিলো 'হে ঈশ্বৰ মোক শক্তি দিয়া'। মাৰ্টিনীক নিবলৈ প্ৰথম ৰক্ষীজন চেলত প্ৰবেশ কৰাৰ লগে লগে মই তাৰ ওপৰত আক্ৰমণ কৰিলো। সি সহ্য কৰিব নোৱাৰি মাটিত পৰি গল। মই তাৰ গলত কামুৰি দিলো। তেজৰ ধাৰ তাৰ গলৰ পৰা সো সোৱাই বৈ আহিল। তেতিয়া অন্য এজন ৰক্ষী আহি মোৰ মুৰত লাঠিৰে পচণ্ড কোৱ শোধালে। আঘতৰ তীব্ৰতাত মোৰ চকুৰ সমুখত সকলো আন্ধাৰ হৈ পৰিল। মই জ্ঞান হেৰুৱাই পেলালো। জ্ঞান পাই নিজক ছেলত আৱিষ্কাৰ কৰিলো। বুজিলো মাৰ্টিনিক সিহঁতে লৈ গৈছে। হায় ঈশ্বৰ তুমি তাইক স্বৰ্গত স্থান দিয়া। “
(আগলৈ)
গল্পটো ভাল লাগিলে শ্বেয়াৰ কৰক